De tijd vliegt voorbij!

Lieve allemaal,

Wat gaat de tijd toch snel he! Ik ben alweer bijna zeven weken hier op Malta aan het vertoeven! Maar ik heb het nog steeds onwijs naar mijn zin en ik vermaak me hier prima!

Mijn stageweek afgelopen week bestond voornamelijk weer uit knutselwerkjes. Daarnaast mocht ik ook de 'chasing' doen. Dit betekent letterlijk: achterna zitten. Ik moest alle mensen die interesse hadden getoond voor een evenement/meeting/etc in het hotel bellen of ze nog steeds geïnteresseerd waren. Terri had 1 gesprek met luidspreker gevoerd, zodat ik mee kon luisteren. Daarna vroeg ze of ik het zelf durfde te doen. Ik dacht kom op! niet miepen! gewoon doen! Het eerste gesprek zat ik wel met een beetje de keutels in mijn broek, want alles moet natuurlijk in het engels en ik had geen idee hoe de mensen zouden reageren. Gelukkig ging het goed! De Maltese namen blijven wel wat lastig (Xuereb, Cammellalleri, etc) maar daar heb ik iedere keer maar een grapje van gemaakt dat ik die niet kon uitspreken. De meeste konden dat gelukkig wel waarderen. Een man was wel heel apart aan de telefoon. Hij had interesse getoond om een meeting te houden in het hotel met zijn bedrijf. Wij weten nooit de inhoud van de meeting, alleen de contactpersoon en het bedrijf. Dus ik bel die men (de contactpersoon) op, vraagt hij aan mij of ik wist wat de inhoud van de meeting was. Dus ik nog heel beleefd: nee meneer, wij weten niet de inhoud van uw meeting, alleen dat u geïnteresseerd was in het houden van een meeting in ons hotel. De man was echter niet van plan aardig te zijn, hij zei bruut: nou als jij niet weet waarover de meeting gaat, dan hoef ik hem ook niet te houden in jullie hotel. Bye! . Mmm mensen blijven toch vreemd!

Afgelopen vrijdag zijn Dionne en ik met Mamadou en Hassan gaan bowlen. Zij hadden beiden nog nooit gebowld, dus Dionne en ik dachten 'kat in 't bakkie!'. Wij zijn geboren met bowlen, hebben het ieder jaar wel een paar keer gedaan en een paar weken terug nog voor het laatst! Mamadou en Hassan bleken echter natuurtalenten te zijn. De ene strike na de andere, en met de minuut werden ze blijer en blijer. Mamadou vond het helemaal grappig dat hij voor stond, waardoor Dionne en ik als één voor Hassan waren. Nooit gedacht dat ik ooit nog op zo'n intensieve manier een Marokkaan zou staan toe te juichen. (De linkse partijen in Nederland zouden trots op mij zijn!) Go Hassan! Go Hassan! Helaas had Mamadou drie keer op rij gewonnen... Dit moeten we nog steeds aanhoren helaas :( ! Zondag gingen we een kaartspelletje spelen met Mamadou en Hassan (duizenden) nou die spoorden beiden niet helemaal tijdens het spelletje... Hassan zat alleen maar te tikken met zijn vinger op de stapel voordat hij een kaart pakte, toen barste hij in een keer in lachen uit, omdat hij de plaatjes zo grappig vond... Mamadou zat allemaal maar te grommen en boos te kijken en iedere keer als hij een fout maakte, smeet hij zijn kaarten weer terug op tafel.. Voor Dionne en mij was het zeer grappig om te zien :P

Verder heeft het hier vrijdag enorm geregend. De putten, rioleringen en straten kunnen dit echt totaal niet aan! Om van Paceville terug te lopen naar ons appartementencomplex moeten we een heuvel oplopen. Het water stroomde als een soort rivier naar beneden, heel fijn!

Deze week ben ik sinds zondag al ziek helaas. Ik denk dat het hier een visuele cirkel is, aangezien er altijd mensen lopen te kuchen en te snotteren. Ook had ik 's nachts lekker de airco aan, wat natuurlijk niet verstandig is. Ik lig nu met een griepje op bed.. Gelukkig heb ik een liefdevolle verzorging van Dionne! Die iedere dag wat boodschappen doet, voor me kookt en voor me zorgt! :) Daar ben ik wel blij om! Het gaat vandaag gelukkig weer een stukje beter, dus ik hoop echt snel weer beter te zijn! Dit is ook maar niks!

Nou dit was het dan weer voor nu! Tot volgende week maar weer dan :) ! Liefs vanuit Malta